ဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္း၏ လကၡဏာတစ္ခု သို႔မဟုတ္ အင္ထရာပရီေနာ (စြန္႔ဦးတီထြင္) စ႐ိုက္

ယခုေခတ္ ကာလသည္ စြန္႔ဦးတီထြင္ (အင္ထရာပရီေနာ၊ Entrepreneur) ဟူေသာ စကားလံုးသည္ ေခတ္စား ေပၚျပဴလာ ျဖစ္လာပါသည္။  အင္ထရာပရီေနာ ဆိုင္ရာ ပို႔ခ်က္မ်ား၊ ေဟာေျပာပြဲ မ်ားလည္း ေပၚေပါက္ လာပါသည္။ အင္ထရာပရိေနာေခၚ စြန္႔ဦး တည္ထြင္သူႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အထင္ရွားဆံုး ဥပမာ-စြန္႔ဦးတည္ထြင္ လူသားသည္ ကမ႓ာ့ ထိပ္တန္းစာရင္းဝင္ ဘီလ်ံနာ သူေဌးႀကီး ဘီလ္ဂိတ္ ျဖစ္ၿပီး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဘဝကပင္ ဘြဲ႕ရသည္အထိ ေက်ာင္းမေနဘဲ ကြန္ပ်ဴတာ ေလာကကို တေခတ္ဆန္းေစၿပီး ကမ႓ာ့ အခ်မ္းသာဆံုး နံပါတ္ (၁) သူေဌး ျဖစ္ဖူး၏။ စြန္႔ဦးတည္ထြင္ ပုဂၢိဳလ္ (Benavior) ကေတာ့ အစဥ္သျဖင့္ တထပ္တည္းက်မည္ မဟုတ္ပါ။ ဆိုသည္ကေတာ့ စြန္႔ဦးတည္ထြင္ စ႐ိုက္ (Behavior) ရွိသူတုိင္းသည္ ဘီလ္ဂိတ္လုိ ဘီလ်ံနာ ျဖစ္လာရန္ မလြယ္ပါ။

စြန္႔ဦးတီထြင္ ပုဂၢိဳလ္ မျဖစ္လိုက္ရရွာေသာ စြန္႔ဦးတည္ထြင္ စ႐ိုက္ရွိသူေတြ မ်ားစြာရွိပါသည္။ ဥပမာ-ဘီလ္ဂိတ္သည္ ပုဂၢလိက စည္းပြားေရး လုပ္ပိုင္ခြင့္ မရွိေသးေသာ ၁၉၄၇ မွ ၁၉၇၆ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ေမာ္စီတုန္း ေခတ္ကာလ၌ လူျဖစ္လွ်င္ လည္ေကာင္း၊ စစ္ေအးေခတ္ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ လူလာျဖစ္လွ်င္ လည္ေကာင္း ထပ္တန္း ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ႀကီး တစ္ဦး ျဖစ္လာရန္ မလြယ္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဆိုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္မ်ားက ပုဂၢလိကကုမၸဏီလည္း ထူေထာင္ခြင့္ မရွိခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ဆိုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္က တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုတို႔တြင္ အင္ထနာပရီေနာ မျဖစ္လိုက္ရ ေသာ္လည္း အင္ထရာပရီေနာ စ႐ိုက္ရွိသူေတြ မ်ားစြာ ရွိႏိုင္ပါ၏။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အမွန္တတယ္ တင္းျပည့္ၾကပ္ျပည့္ အင္ထရာပရီေနာ စ႐ိုက္ရွိသူေတြ ကေတာ့ အင္ထရာပရီေနာ စ႐ိုက္ကို ျပေနမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ဥပမာအားျဖင့္ ယေန႔႐ုပ္ရွင္ မင္းသမီးႀကီး အကယ္ဒမီ ေခၚခင္သန္းႏုသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ငါးဆယ္ ၁၉၆၀ က ျပည္ေထာင္စုမယ္ဘြဲ႕ ရခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လွပ ေခ်ာေမာေသာ ျပည္ေထာင္စုမယ္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကို ထုိစဥ္က သတင္းစာ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာေပၚ၌ ေတြ႕ရ၏။ (၁၉၆၃) တြင္ ထုိႏွစ္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အလွဆံုး မိန္းကေလး တစ္ဦး၏ မ်က္ႏွာကို ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏွာတို႔ေပၚ၌ မေတြ႕ရေတာ့ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ျပည္ေထာင္စု အလွမယ္ ေရြးပြဲ မလုပ္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ ထုိႏွစ္၊ ထိုေခတ္က လူဦးေရ (၂၃) သန္းတြင္ ျမန္မာ မိန္းကေလး တစ္ဦးဦးကေတာ့ ခင္သန္းႏု ကဲ့သို႔ လွပေနမည္ အမွန္ျဖစ္၏။ ၿပိဳင္ပြဲမရွိ၍ ခ်န္ပီယံျဖစ္ခြင့္ မရေသာ သေဘာပင္ ျဖစ္ပါ၏။

လူေတာ္တုိင္းသည္ အင္ထရာပရီေနာစ႐ုိက္ ရွိလား

ဥပမာ အာဖရိကႏိုင္ငံ တစ္ခုတြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ အသက္ (၂၀) ႏွစ္တြင္ ဆရာဝန္ ျဖစ္လာၿပီး အသက္ (၅၀) ႏွစ္တြင္ ေဆးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡ ျဖစ္လာသည္ ဆိုပါစို႔။ သို႔ေသာ္ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္သည္ ေဆးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡ ျဖစ္သည္မွာ လမ္းေဟာင္း တစ္ခုကို ေလွ်ာက္ျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး လမ္းသစ္ေဖာက္သူေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဆးပညာ ပါေမာကၡ တစ္ဦးသည္ လူေတာ္ တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး အင္ထရာပရီေနာ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါေပ။ သို႔ေသာ္ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္သည္ ကုန္သည္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၿပီ ဆိုလွ်င္ေတာ့ သူအင္ထရာပရီေနာ စ႐ိုက္ရွိသူ ဟုတ္မဟုတ္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာႏုိင္ပါ၏။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ မူလကတည္းက ဆရာဝန္ လုပ္စားရန္ မရည္ရြယ္ဘဲ ေဒါက္တာ ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ကို လိုခ်င္လုိ႔ ေဆးေက်ာင္းတက္ၿပီး ဆရာဝန္ ျဖစ္လာတာပါ။ ဒီေတာ့ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးမ်ား ဆရာဝန္ မလုပ္ဘဲ ကုန္သည္လုပ္ပါက လမ္းသစ္ ေဖာက္သူဟူ၍ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါ။ တဖန္ မည္သည့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း နယ္ပယ္တြင္မဆို ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း ဟူေသာ သေဘာတရား ရွိ၏။ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း ျဖစ္ေပၚၿပီ ဆုိတာႏွင့္ အ႐ံုးႏွင့္ အႏိုင္ဆိုေသာ ရလဒ္ ႏွစ္ခု ထြက္ေပၚလာပါ၏။

အခ်ိဳ႕က အ႐ံႈးကို လက္ခံေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕က တရားသျဖင့္ ႐ံႈးနိမ့္ျခင္းကို လက္မခံၾကပါ။ ထုိအခါ မိမိက ပန္းတိုင္သို႔ အရင္ ေရာက္ေအာင္ ျဖတ္လမ္းလိုက္၏။ အခ်ိဳ႕က ယွဥ္ၿပိဳင္သူ အခ်င္းခ်င္း တံေတာင္နဲ႔ တြက္၏။ ေျခထိုးခံ၏။ သပ္လွ်ိဳ၏။ ထုိအခါ ေျပးလမ္းေဟာင္း တစ္ခုတြင္ သူမ်ားကို တံေတာင္နဲ႔ မထြက္လို။ သူမ်ားတေတာင္နဲ႔ တြက္တာကိုလည္း မခံလုိသူတို႔သည္ ေျပးလမ္းေဟာင္းကို စြန္႔ခြာ၍ လမ္းသစ္ကို ေဖာက္ၾက၏။ ထုိသူတို႔တြင္ အင္ထရာပရီေနာ စ႐ိုက္ရွိသူေတြ ပါေနပါ၏။ လမ္းသစ္ေဖာက္သည္ ဆိုသည္ကလည္း လြယ္ကူသည္ေတာ့ မဟုတ္ရပါ။ လမ္းသစ္သည္ လမ္းေဟာင္းေလာက္ေတာ့ မေခ်ာေမြ႕ တတ္ပါ။ ဆူးေညႇာင့္ ခလုပ္ေတြ၊ အတားအဆီး၊ အႏၲရာယ္ေတြ ရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စြန္႔ဦးတည္ထြင္တို႔၏ စ႐ိုက္မွာ အႏၲရာယ္ကို ရင္ဆိုင္ရဲျခင္း၊ Risk ကို မေၾကာက္ျခင္း ျဖစ္၏။ အင္ထရာပရီေနာ ဟူေသာ စကားရပ္ကို ဘာသာျပန္ရာတြင္ (စြန္႔ဦးတည္ထြင္) ဟု ဆိုထားၿပီး (စြန္႔ဦးတည္ထြင္ ေအာင္ျမင္လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးႀကီး) ဟု မဆိုလိုပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ၾကား က်ေရာက္သြားေသာ စြန္႔ဦးတည္ထြင္ စ႐ိုက္ရွိသူေတြ မ်ားစြာ ရွိပါ၏။ ဥပမာ ျပရပါေသာ္ သူရဲေကာင္းတိုင္းသည္ စစ္ကို ေအာင္ႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါ။ က်ဆံုးသြားေသာ သူရဲေကာင္း မ်ားစြာရွိပါ၏။ အင္ထရာပရီေနာသည္ အမွီအခိုရွိမွ အလုပ္လုပ္တတ္သူ မဟုတ္ ဥပမာ ဆိုရပါေသာ္ အမဲလိုက္ ေခြးတစ္ေကာင္ႏွင့္ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ အမဲလိုက္ပံုျခင္း မတူပါ။ အမဲလိုက္ ေခြးသည္ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္သည္ျဖစ္ေစ အရွင္သခင္ မုဆိုးႏွင့္ တြဲ၍သာ အမဲလိုက္တတ္၏။ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ အမဲလုိက္လွ်င္ေတာ့ အရွင္သခင္ မုဆိုးမလိုပါ။ သီးျခား ရပ္တည္ႏိုင္စြမ္း ရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အင္ထရာပရီေနာသည္ တစ္စင္ ေထာင္ႏိုင္ေသာ အစြမ္းရွိ၏။

အင္ထရာပရီေနာဟူေသာ အဓိပၸာယ္သည္ အလုပ္ရွင္ Boss ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ ထပ္တူမဟုတ္

မိဘလုပ္ငန္းကို ဆက္ခံေသာ သူေဌး တစ္ေယာက္သည္ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈ မရွိလွ်င္ အင္ထရာပရီေနာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ အင္ထရာပရီေနာတိုင္းသည္ ငါ Boss လုပ္ရမွ ျဖစ္မယ္ဟူေသာ ဘဝင္မ်ိဳး မရွိပါ။ ဥပမာ သူရဲေကာင္းတိုင္းသည္ ရွင္ဘုရင္ မျဖစ္လုိပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အင္ထရာပရီေနာ စ႐ိုက္ရွိသူမ်ားကို တစ္ခါတရံ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ေတြ႕ႏုိင္၏။ သုိ႔ေသာ္ ၎တို႔သည္ ဝန္ထမ္း ျဖစ္ေသာ္လည္း အင္ထရာပရီေနာ စ႐ိုက္ကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသာအခါ ဝန္ထမ္းဘဝတြင္ ဆန္းသစ္ တီထြင္မႈမ်ားကို လုပ္ႏိုင္၏။ သစ္လြင္ေသာ အႀကံဉာဏ္မ်ားကို ေပးႏိုင္၏။ လမ္းေဟာင္းထက္ သာေသာလမ္းကို ဖန္တီး၏။ (Modify) လုပ္ႏိုင္၏။ New Procedure ေခၚ လုပ္ထံုးသစ္မ်ား ဆြဲႏိုင္ပါ၏။ အသက္ေမြးဝမ္းလမ္းေၾကာင္း နယ္ပယ္ အသီးသီးတြင္ စားက်က္က်ဥ္း လာသည့္အခါ အခ်င္းခ်င္း တံေတာင္နဲ႔ တြက္၊ သပ္လွ်ိဳ၊ ေျခထုိးခံ၊ ဂုံးေခ်ာ၊ ေနာက္ေၾကာက ဓားနဲ႔ထိုး၊ အခၽြန္နဲ႔မ၊ အဆင္းဘီးတပ္ စေသာ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ စားက်က္သစ္ကို မရွာႏိုင္ေသာ သူတို႔၏ သတၱိေၾကာင္ေသာ လုပ္ရပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။

ဤကဲ့သုိ႔ေသာ လုပ္ရပ္ စ႐ိုက္သည္ အဖြဲ႕အစည္းလည္း မတိုးတက္၊ ကုမၸဏီလဲ မတိုးတက္၊ ကုန္ထုတ္ စြမ္းအားလဲ မတိုးတက္၊ တိုင္းျပည္လဲ မဖြံ႕ၿဖိဳးဟု ဆိုခ်င္ပါ၏။ အင္ထရာပရိေနာ ဟူသည္ နည္းပညာ သက္သက္မဟုတ္၊ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္၊ ပင္ကိုယ္ သတၱိနဲ႔လည္း အထူး သက္ဆိုင္ပါ၏။ အင္ထရာပရီေနာသည္ နည္းပညာ သက္သက္ျဖစ္ပါက အင္ထရာပရီေနာ သင္တန္းမ်ား ေပးလိုက္ပါက ႏိုင္ငံတစ္ခုသည္ ဝုန္းကနဲ တိုးတက္သြားမွာပါ။ ဥပမာ-သတၱိဟူသည္ နည္းပညာ မဟုတ္။ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္ စိတ္သဏၭာန္ ျဖစ္၏။ သတၱိ သင္တန္းေပး႐ံုႏွင့္ သတၱိရွိရန္ မလြယ္။ သို႔ေသာ္ သတၱိကို လံုးလံုး တည္ေဆာက္၍ မရတာေတာ့ မဟုတ္။ ကေလးဘဝထဲက မေၾကာက္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးလွ်င္ သတၱိ ရွိပါမည္။ သင္တန္းဟူသည္ လူတစ္ေယာက္ကို ရာႏႈန္းျပည့္ ပံုသြင္း၍ မရေသာ္လည္း အထုိက္အေလွ်ာက္ေတာ့ တိုးတက္ေစႏိုင္၏။ အင္ထရာပရီေနာ သင္တန္းသည္လည္း အေကာင္းဘက္သို႔ အထိုက္အေလွ်ာက္ ေျပာင္းလဲေစႏုိင္ပါ၏။ တိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံ တစ္ခုတြင္ ႏိုင္ငံသား အားလံုး အင္ထရာပရီေနာႀကီးေတြ ျဖစ္ရန္မလြယ္။ သို႔ေသာ္ အင္ထရာပရီေနာ သတၱိမ်ိဳးေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရွိသင့္ပါ၏။ ကေလးမ်ားကိုလည္း စြန္႔စားျခင္း၊ ရဲဝံ့ျခင္း၊ တည္ထြင္ျခင္း၊ တရားမွ်တစြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ အခြင့္ထူးခံ မဟုတ္ျခင္း၊ ျဖတ္လမ္း မလိုက္ျခင္း၊ ခြက္ေစာင္း မခုတ္၊ သတ္မလွ်ိဳေသာ အင္ထရာပရီေနာ စ႐ိုက္မ်ား သင္ေပးသင့္သည္ဟု ယံုၾကည္မိပါေၾကာင္း။

ေဒါက္တာထြန္းဝင္း