၂၀၁၂ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၁)ရက္ေန႔က ဘဝတစ္ပါးသို႔ ကူးေျပာင္း သြားခဲ့ သူ ေအာင္ထြဋ္ တစ္ျဖစ္လဲ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ မကြယ္လြန္ခင္ ၁၉၉၅- ၉၆ခုႏွစ္ခန္႔က သင့္ ဘဝေအာင္ျမင္ေရး မဂၢဇင္း၊ သက္တံေရာင္ဂ်ာနယ္တို႔တြင္ အခန္းဆက္ေရးသားခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို စုစည္းထုတ္ေဝထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။
စာေရးသူသည္ လူ႔ေလာကတြင္ အသက္၅၀မွ်သာ ေနသြားခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ စြမ္းအားရွိသမွ် အလုပ္လုပ္ေပးသြားခဲ့သူျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္စနစ္မွ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို ကုန္ခဲ့သည့္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကပင္ အိပ္မက္ႀကီးႀကီးမက္၍ တျဖည္းျဖည္း လက္ေတြ႔ပုံေဖာ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေပါင္းအတန္ၾကာ စနစ္ဆုိးမ်ားေအာက္တြင္ ကိုယ္၊ စိတ္၊ ႏွလုံး ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ ေနလာခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာျပည္သူလူထုအတြက္ အၿမဲလိုလို စဥ္းစားၿပီး ေန႔မအိပ္ညမနား အလုပ္လုပ္ခဲ့သူဟုဆိုလွ်င္လည္း လြန္အံ့မထင္။ အထူးသျဖင့္ စနစ္ဆိုး၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ မုဒိတာတရားနည္းပါးသူ၊ အုပ္စုစြဲ၊ ဂိုဏ္းဂဏစြဲႀကီးသူ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး တိုက္ခိုက္သူ၊ သေဘာထားေသးသိမ္သူ၊ အေျမာ္အျမင္နည္းပါးသူ၊ အလြဲအတၱ၊ မာနႀကီးသူ၊ သူ႔ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ ခြဲျခားတတ္၊ အၿမဲလိုလို ရန္လိုစိတ္ရွိေနသူမ်ား၏ တရစပ္ တိုက္ခိုက္ေဝဖန္မႈမ်ားကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္ဆိုင္ၿပီး သီအိုရီသေဘာႏွင့္ မကိုက္လွသည့္္အျပင္ လက္ခုပ္သံမ်ားမ်ားမရႏိုင္သည့္ လက္ေတြ႔ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည္မ်ားကို အစဥ္တစ္စိုက္ ရဲရဲဝ့ံဝံ့ ထုတ္ေဖာ္၊ ေရးသား၊ ေျပာဆိုခဲ့ျခင္းက ၄င္း၏ ထူးျခားေသာ စိတ္ဓာတ္စြမ္းအားျဖစ္သည္။ ယေန႔ျမင္ေတြ႔ေနရေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ေအာင္ထြဋ္ေခၚ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္၏ မ်ားစြာတဲ့တိုးက်ပြင့္လင္းၿပီး မ်ားစြာျပင္းထန္သည့္ အႀကံျပဳ စာတမ္းေပါင္းမ်ားစြာကိုမူ စာေပစိစစ္ေရးတံတိုင္းေပၚမွ ေပၚထြက္မလာႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေဝဖန္ျပစ္တင္သူမ်ား မျမင္ႏုိင္ခဲ့ၾက။ သူ႔အား ေဝဖန္ျပစ္တင္သူမ်ား ျမင္ေတြ႔ဖတ္႐ႈခဲ့ၾကရသည္က စိစစ္တည္းျဖတ္ၿပီးသား ေဆာင္းပါးမ်ားသာ။ တစ္ပုဒ္လုံးဆင္ဆာထိ၍ ေဖာ္ျပခြင့္မရေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာကိုလည္း ထိုသူမ်ား မသိခဲ့ၾက။ စင္စစ္အားျဖင့္ Living Color မဂၢဇင္းႏွင့္ The Voice Weekly တို႔တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သမွ် ေဆာင္းပါးအားလုံးမွာ စာေရးသူေရးခဲ့သည့္ စာတမ္းမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ မ်ားစြာေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး လူအမ်ား သေဘာေပါက္နားလည္ေစရန္ လြယ္ကူရွင္းလင္းစြာ ေရးသားထားေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားသာ။
သူသည္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ ေပၚေနသည့္ ေရခဲအစိတ္အပိုင္းကေလးကိုသာ ျမင္ၿပီး ေအာက္ပိုင္းရွိထုထည္ ႀကီးမားလွေသာ ေရခဲေတာင္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို မျမင္ႏိုင္ခဲ့ၾကသူမ်ားစြာ၏ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆိုသလို ေဝဖန္ျပစ္တင္ခံခဲ့ရသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕မွာမူ စာေရးသူ၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္မႈ၊ စာေရးသူ၏ စာေရးဟန္(ဝါ)"ေလ" ေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရး မနာလို၊ မုန္းတီးမႈသက္သက္ျဖင့္ သဲသဲမဲမဲ ဆဲဆိုေဝဖန္ပုတ္ခတ္ခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီႏွင့္ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္အခ်ိန္အထိ The Voice Weekly သတင္းစာေစာင္တြင္ ေအာင္ထြဋ္ေရးသားခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ယခုေသခ်ာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါက ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကအတြက္ သူခန္႔မွန္း သုံးသပ္ခဲ့သည္မ်ား၊ ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုသြားခဲ့သည္မ်ား၊ ေထာက္ျပအႀကံျပဳခဲ့သည္မ်ားအတိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရေပမည္။ ဤေနရာတြင္ ေအာင္ထြဋ္ေခၚ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္အေပၚ ရွိေနသည့္ ပုဂၢလိကဆန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားမွခြာထုတ္ၿပီး စိတ္ရွင္းရွင္းျဖင့္ ဖတ္ၾကည့္မွသာ ထိုအခ်က္မ်ား ေသြးထြက္ေအာင္မွန္ေနေၾကာင္း သိျမင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ယခင္ရွိေနေသာ အခုအခံမ်ားႏွင့္ ဖတ္ပါက ျမင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ယခုစာအုပ္တြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၇ႏွစ္ခန္႔က လူအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေရးႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္စီမံခန္႔ခြဲေရးအေပၚ သူကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔က်င့္သုံးခဲ့သည့္ အေတြးအေခၚ၊အယူအဆမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ ေရးသားထားေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားခ်ည္း ျဖစ္သည္။ သူအဓိက အကိုးအေထာက္ျပဳသည့္ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆမွာ ဗုဒၶ၏ ဓမၼသာ ျဖစ္သည္။ ထိုဓမၼသည္ သာမန္ ပုထုဇဥ္မ်ား ေဟာေျပာလမ္းညႊန္ေနၾကသည့္ ဒါန၊သီလအဆင့္မဟုတ္။ လက္ေတြ႔ ပြားမ်ားက်င့္ႀကံရသည့္ ဝိပႆနာ၊ သတိပဌာန္တရားျဖစ္သည္။ တစ္နည္းဆိုရပါက အနိမ့္ဆုံးအဆင့္ မိမိစိတ္ကို မိမိသိရွိေအာင္၊ အျမင့္ဆုံးအဆင့္ ျဖစ္၊ပ်က္သေဘာကို ဂဏေသခ်ာစြာ ထိုးထြင္းသိျမင္ၿပီး အာသေဝါတရားကုန္ခမ္းသြားသည္အထိ ေလ့က်င့္အားထုတ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ မိသားစုဝင္အခ်င္းခ်င္အၾကား၊ မိဘႏွင့္သားသမီးအၾကား ဆက္ဆံေရး၊ မိတ္ေဆြ၊ အေပါင္းအသင္း၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး၊ အထက္ေအာက္ ဝန္ထမ္းမ်ား ႏွင့္ဆက္ဆံေရး တုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ သီအိုရီမ်ားစြာမွ ကင္းလြတ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔သေဘာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ကိုယ္ေတြ႔ ေဆာင္းပါးမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဤစာအုပ္ကို လုပ္ငန္းမ်ား စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈပညာႏွင့္ လူမႈဆက္ဆံေရး အတတ္ပညာတို႔သည္ သီအိုရီတစ္ခုခုျဖင့္ ရာႏႈန္းျပည့္ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ႏုိင္ေသာ ပညာရပ္တစ္ခု မဟုတ္ေၾကာင္း ကိုယ္ေတြ႔သိထားသည့္အတြက္ စီမံခန္႔ခြဲမႈအႏုပညာ၊ ဆက္ဆံေရးအႏုပညာဟု ေခၚလွ်င္ ပိုသင့္ေတာ္ေၾကာင္း စာေရးသူက အဆိုျပဳ၊ ေခါင္းစဥ္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးေလာကအတြင္ အေျခခံအက်ဆုံးႏွင့္ အေရးအႀကီးဆုံး မရွိမျဖစ္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးတစ္ခုမွာ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဤစာအုပ္၏ အခန္း(၁)တြင္ ထိုအခ်က္ကို ေဗြေဆာ္ဦး ထည့္သြင္းထားသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အခန္း(၂)ခန္းအပါအဝင္ စုစုေပါင္း အခန္း(၈)ခန္းခြဲ၍ ျပဳစုေရးသားခဲ့ေသာ ဤေဆာင္းပါးမ်ားသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ သာမန္ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္တြင္သာမက ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္လည္း အထူးအသုံးတည့္မည့္ နည္းနိႆယ်မ်ားျဖစ္သည္။ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရးတို႔အၾကား အျပန္အလွန္ ထိန္းညွိရာတြင္လည္းေကာင္း၊ စတုတၱမ႑ိဳင္ မီဒီယာမ်ားက ေဝဖန္၊ ေထာက္ျပ၊ အႀကံျပဳရာတြင္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ပါတီအခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရတြင္လည္းေကာင္း၊ ျဗဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားအတြင္းရွိ ျဗဴ႐ိုကရက္မ်ား၊ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းမ်ား ျပည္သူ႔ေရးရာ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ား ထမ္းေဆာင္ရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားႏွင့္ သံတမန္ဆက္ဆံေရး ထူေထာင္ရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ျပည္တြင္းျပည္ပသို႔ စီးပြားေရးအလို႔ငွာ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ေဆာင္ရြက္ရာတြင္လည္းေကာင္း လက္ေတြ႔အသုံးခ်၍ ရႏိုင္သည့္ လက္ေတြ႔က်င့္စဥ္မ်ားဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ ေနဝင္းေမာင္ႏွင့္ ေအာင္ထြဋ္ ကို လုံးလုံး သေဘာမက်ခဲ့သူမ်ားအေနႏွင့္လည္း ၄င္းတို႔သေဘာမက်ခဲ့သူ အဘယ္ကဲ့သို႔ စိတ္ထားရွိသည္ကို သိလုိစိတ္ျဖင့္ ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ပင္ ဖတ္႐ႈသူအဖို႔ အက်ဳိးရွိႏိုင္ေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံျပဳစိတ္ရွိသူ statesman ျဖစ္ၿပီး အသက္ရွင္ေနထိုင္ခိုက္ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး၊ လူသားအရည္အခ်င္း ျမွင့္တင္ေရးတို႔ကို စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ေဆာင္ရြက္သြားခဲ့သူတစ္ဦး၏ ထုထည္ႀကီးႀကီး ေစတနာကို ဤစာအုပ္တြင္ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ၁၉၉၉ခုႏွစ္တြင္ Living Color မဂၢဇင္းက ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး ယခု ဒုတိယအႀကိမ္ ထုတ္ေဝထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဆက္ဆံေရး အႏုပညာႏွင့္ မလိုက္ဖက္သည့္ နက္ေမွာင္နီေစြးေသာ မ်က္ႏွာဖုံးအေရာင္၊ မ်က္စိအားနည္းသူမ်ား မနည္းအားစိုက္ဖတ္မွ ျမင္ရသည့္ စာအုပ္ေခါင္းစဥ္၊ စာအုပ္တိုင္းတြင္ မျဖစ္မေနပါဝင္ရမည့္ စာအုပ္ျဖစ္စဥ္ေကာက္ေၾကာင္း ပုံႏွိပ္မွတ္တမ္း မပါဝင္ျခင္းေၾကာင့္ ေရာင္းေစ်းမသိ၊ ထုတ္ေဝသည့္ခုႏွစ္၊ အႀကိမ္ေရမသိ၊ ထုတ္ေဝတိုက္မသိျဖစ္ေနျခင္းကဲ့သို႔ေသာ အားနည္းခ်က္မ်ားမွအပ လူမႈဆက္ဆံေရးႏွင့္ မကင္းသူတိုင္း ေဆာင္ထားသင့္သည့္ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဤစာအုပ္ေရာင္းရေငြအားလုံးကို ကြယ္လြန္သြားရွာေသာ စာေရးသူ၏ သမီးငယ္ ေလးေယာက္၏ ပညာသင္ၾကားေရး ရံပုံေငြအတြက္ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ အနိမ့္ဆုံးအေနႏွင့္ ပညာဒါနအျဖစ္ ဝယ္ယူဖတ္႐ႈသင့္ေသာ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ျဖစ္သည္။ စာအုပ္ဆိုင္တိုင္းတြင္ ေမးဝယ္ႏိုင္သည္။
ဆက္ဆံေရးအႏုပညာ
(ဘဝေအာင္ျမင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူအမ်ား ေမ့ထားၾကေသာ မဟာဗ်ဴဟာ)
ေနဝင္းေမာင္၂၀၁၂ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၁)ရက္ေန႔က ဘဝတစ္ပါးသို႔ ကူးေျပာင္း သြားခဲ့ သူ ေအာင္ထြဋ္ တစ္ျဖစ္လဲ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္ မကြယ္လြန္ခင္ ၁၉၉၅- ၉၆ခုႏွစ္ခန္႔က သင့္ ဘဝေအာင္ျမင္ေရး မဂၢဇင္း၊ သက္တံေရာင္ဂ်ာနယ္တို႔တြင္ အခန္းဆက္ေရးသားခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို စုစည္းထုတ္ေဝထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။
စာေရးသူသည္ လူ႔ေလာကတြင္ အသက္၅၀မွ်သာ ေနသြားခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ စြမ္းအားရွိသမွ် အလုပ္လုပ္ေပးသြားခဲ့သူျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္စနစ္မွ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို ကုန္ခဲ့သည့္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကပင္ အိပ္မက္ႀကီးႀကီးမက္၍ တျဖည္းျဖည္း လက္ေတြ႔ပုံေဖာ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေပါင္းအတန္ၾကာ စနစ္ဆုိးမ်ားေအာက္တြင္ ကိုယ္၊ စိတ္၊ ႏွလုံး ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ ေနလာခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာျပည္သူလူထုအတြက္ အၿမဲလိုလို စဥ္းစားၿပီး ေန႔မအိပ္ညမနား အလုပ္လုပ္ခဲ့သူဟုဆိုလွ်င္လည္း လြန္အံ့မထင္။ အထူးသျဖင့္ စနစ္ဆိုး၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ မုဒိတာတရားနည္းပါးသူ၊ အုပ္စုစြဲ၊ ဂိုဏ္းဂဏစြဲႀကီးသူ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး တိုက္ခိုက္သူ၊ သေဘာထားေသးသိမ္သူ၊ အေျမာ္အျမင္နည္းပါးသူ၊ အလြဲအတၱ၊ မာနႀကီးသူ၊ သူ႔ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ ခြဲျခားတတ္၊ အၿမဲလိုလို ရန္လိုစိတ္ရွိေနသူမ်ား၏ တရစပ္ တိုက္ခိုက္ေဝဖန္မႈမ်ားကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္ဆိုင္ၿပီး သီအိုရီသေဘာႏွင့္ မကိုက္လွသည့္္အျပင္ လက္ခုပ္သံမ်ားမ်ားမရႏိုင္သည့္ လက္ေတြ႔ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည္မ်ားကို အစဥ္တစ္စိုက္ ရဲရဲဝ့ံဝံ့ ထုတ္ေဖာ္၊ ေရးသား၊ ေျပာဆိုခဲ့ျခင္းက ၄င္း၏ ထူးျခားေသာ စိတ္ဓာတ္စြမ္းအားျဖစ္သည္။ ယေန႔ျမင္ေတြ႔ေနရေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ေအာင္ထြဋ္ေခၚ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္၏ မ်ားစြာတဲ့တိုးက်ပြင့္လင္းၿပီး မ်ားစြာျပင္းထန္သည့္ အႀကံျပဳ စာတမ္းေပါင္းမ်ားစြာကိုမူ စာေပစိစစ္ေရးတံတိုင္းေပၚမွ ေပၚထြက္မလာႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေဝဖန္ျပစ္တင္သူမ်ား မျမင္ႏုိင္ခဲ့ၾက။ သူ႔အား ေဝဖန္ျပစ္တင္သူမ်ား ျမင္ေတြ႔ဖတ္႐ႈခဲ့ၾကရသည္က စိစစ္တည္းျဖတ္ၿပီးသား ေဆာင္းပါးမ်ားသာ။ တစ္ပုဒ္လုံးဆင္ဆာထိ၍ ေဖာ္ျပခြင့္မရေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာကိုလည္း ထိုသူမ်ား မသိခဲ့ၾက။ စင္စစ္အားျဖင့္ Living Color မဂၢဇင္းႏွင့္ The Voice Weekly တို႔တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သမွ် ေဆာင္းပါးအားလုံးမွာ စာေရးသူေရးခဲ့သည့္ စာတမ္းမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ မ်ားစြာေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး လူအမ်ား သေဘာေပါက္နားလည္ေစရန္ လြယ္ကူရွင္းလင္းစြာ ေရးသားထားေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားသာ။
သူသည္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ ေပၚေနသည့္ ေရခဲအစိတ္အပိုင္းကေလးကိုသာ ျမင္ၿပီး ေအာက္ပိုင္းရွိထုထည္ ႀကီးမားလွေသာ ေရခဲေတာင္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို မျမင္ႏိုင္ခဲ့ၾကသူမ်ားစြာ၏ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆိုသလို ေဝဖန္ျပစ္တင္ခံခဲ့ရသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕မွာမူ စာေရးသူ၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္မႈ၊ စာေရးသူ၏ စာေရးဟန္(ဝါ)"ေလ" ေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရး မနာလို၊ မုန္းတီးမႈသက္သက္ျဖင့္ သဲသဲမဲမဲ ဆဲဆိုေဝဖန္ပုတ္ခတ္ခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီႏွင့္ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္အခ်ိန္အထိ The Voice Weekly သတင္းစာေစာင္တြင္ ေအာင္ထြဋ္ေရးသားခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ယခုေသခ်ာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါက ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကအတြက္ သူခန္႔မွန္း သုံးသပ္ခဲ့သည္မ်ား၊ ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုသြားခဲ့သည္မ်ား၊ ေထာက္ျပအႀကံျပဳခဲ့သည္မ်ားအတိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရေပမည္။ ဤေနရာတြင္ ေအာင္ထြဋ္ေခၚ ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္အေပၚ ရွိေနသည့္ ပုဂၢလိကဆန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားမွခြာထုတ္ၿပီး စိတ္ရွင္းရွင္းျဖင့္ ဖတ္ၾကည့္မွသာ ထိုအခ်က္မ်ား ေသြးထြက္ေအာင္မွန္ေနေၾကာင္း သိျမင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ယခင္ရွိေနေသာ အခုအခံမ်ားႏွင့္ ဖတ္ပါက ျမင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ယခုစာအုပ္တြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၇ႏွစ္ခန္႔က လူအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေရးႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္စီမံခန္႔ခြဲေရးအေပၚ သူကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔က်င့္သုံးခဲ့သည့္ အေတြးအေခၚ၊အယူအဆမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ ေရးသားထားေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားခ်ည္း ျဖစ္သည္။ သူအဓိက အကိုးအေထာက္ျပဳသည့္ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆမွာ ဗုဒၶ၏ ဓမၼသာ ျဖစ္သည္။ ထိုဓမၼသည္ သာမန္ ပုထုဇဥ္မ်ား ေဟာေျပာလမ္းညႊန္ေနၾကသည့္ ဒါန၊သီလအဆင့္မဟုတ္။ လက္ေတြ႔ ပြားမ်ားက်င့္ႀကံရသည့္ ဝိပႆနာ၊ သတိပဌာန္တရားျဖစ္သည္။ တစ္နည္းဆိုရပါက အနိမ့္ဆုံးအဆင့္ မိမိစိတ္ကို မိမိသိရွိေအာင္၊ အျမင့္ဆုံးအဆင့္ ျဖစ္၊ပ်က္သေဘာကို ဂဏေသခ်ာစြာ ထိုးထြင္းသိျမင္ၿပီး အာသေဝါတရားကုန္ခမ္းသြားသည္အထိ ေလ့က်င့္အားထုတ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ မိသားစုဝင္အခ်င္းခ်င္အၾကား၊ မိဘႏွင့္သားသမီးအၾကား ဆက္ဆံေရး၊ မိတ္ေဆြ၊ အေပါင္းအသင္း၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး၊ အထက္ေအာက္ ဝန္ထမ္းမ်ား ႏွင့္ဆက္ဆံေရး တုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ သီအိုရီမ်ားစြာမွ ကင္းလြတ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔သေဘာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ကိုယ္ေတြ႔ ေဆာင္းပါးမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဤစာအုပ္ကို လုပ္ငန္းမ်ား စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈပညာႏွင့္ လူမႈဆက္ဆံေရး အတတ္ပညာတို႔သည္ သီအိုရီတစ္ခုခုျဖင့္ ရာႏႈန္းျပည့္ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ႏုိင္ေသာ ပညာရပ္တစ္ခု မဟုတ္ေၾကာင္း ကိုယ္ေတြ႔သိထားသည့္အတြက္ စီမံခန္႔ခြဲမႈအႏုပညာ၊ ဆက္ဆံေရးအႏုပညာဟု ေခၚလွ်င္ ပိုသင့္ေတာ္ေၾကာင္း စာေရးသူက အဆိုျပဳ၊ ေခါင္းစဥ္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးေလာကအတြင္ အေျခခံအက်ဆုံးႏွင့္ အေရးအႀကီးဆုံး မရွိမျဖစ္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးတစ္ခုမွာ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဤစာအုပ္၏ အခန္း(၁)တြင္ ထိုအခ်က္ကို ေဗြေဆာ္ဦး ထည့္သြင္းထားသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အခန္း(၂)ခန္းအပါအဝင္ စုစုေပါင္း အခန္း(၈)ခန္းခြဲ၍ ျပဳစုေရးသားခဲ့ေသာ ဤေဆာင္းပါးမ်ားသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ သာမန္ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္တြင္သာမက ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္လည္း အထူးအသုံးတည့္မည့္ နည္းနိႆယ်မ်ားျဖစ္သည္။ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရးတို႔အၾကား အျပန္အလွန္ ထိန္းညွိရာတြင္လည္းေကာင္း၊ စတုတၱမ႑ိဳင္ မီဒီယာမ်ားက ေဝဖန္၊ ေထာက္ျပ၊ အႀကံျပဳရာတြင္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ပါတီအခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရတြင္လည္းေကာင္း၊ ျဗဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားအတြင္းရွိ ျဗဴ႐ိုကရက္မ်ား၊ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းမ်ား ျပည္သူ႔ေရးရာ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ား ထမ္းေဆာင္ရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားႏွင့္ သံတမန္ဆက္ဆံေရး ထူေထာင္ရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ျပည္တြင္းျပည္ပသို႔ စီးပြားေရးအလို႔ငွာ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ေဆာင္ရြက္ရာတြင္လည္းေကာင္း လက္ေတြ႔အသုံးခ်၍ ရႏိုင္သည့္ လက္ေတြ႔က်င့္စဥ္မ်ားဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ ေနဝင္းေမာင္ႏွင့္ ေအာင္ထြဋ္ ကို လုံးလုံး သေဘာမက်ခဲ့သူမ်ားအေနႏွင့္လည္း ၄င္းတို႔သေဘာမက်ခဲ့သူ အဘယ္ကဲ့သို႔ စိတ္ထားရွိသည္ကို သိလုိစိတ္ျဖင့္ ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ပင္ ဖတ္႐ႈသူအဖို႔ အက်ဳိးရွိႏိုင္ေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံျပဳစိတ္ရွိသူ statesman ျဖစ္ၿပီး အသက္ရွင္ေနထိုင္ခိုက္ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး၊ လူသားအရည္အခ်င္း ျမွင့္တင္ေရးတို႔ကို စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ေဆာင္ရြက္သြားခဲ့သူတစ္ဦး၏ ထုထည္ႀကီးႀကီး ေစတနာကို ဤစာအုပ္တြင္ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ၁၉၉၉ခုႏွစ္တြင္ Living Color မဂၢဇင္းက ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး ယခု ဒုတိယအႀကိမ္ ထုတ္ေဝထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဆက္ဆံေရး အႏုပညာႏွင့္ မလိုက္ဖက္သည့္ နက္ေမွာင္နီေစြးေသာ မ်က္ႏွာဖုံးအေရာင္၊ မ်က္စိအားနည္းသူမ်ား မနည္းအားစိုက္ဖတ္မွ ျမင္ရသည့္ စာအုပ္ေခါင္းစဥ္၊ စာအုပ္တိုင္းတြင္ မျဖစ္မေနပါဝင္ရမည့္ စာအုပ္ျဖစ္စဥ္ေကာက္ေၾကာင္း ပုံႏွိပ္မွတ္တမ္း မပါဝင္ျခင္းေၾကာင့္ ေရာင္းေစ်းမသိ၊ ထုတ္ေဝသည့္ခုႏွစ္၊ အႀကိမ္ေရမသိ၊ ထုတ္ေဝတိုက္မသိျဖစ္ေနျခင္းကဲ့သို႔ေသာ အားနည္းခ်က္မ်ားမွအပ လူမႈဆက္ဆံေရးႏွင့္ မကင္းသူတိုင္း ေဆာင္ထားသင့္သည့္ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဤစာအုပ္ေရာင္းရေငြအားလုံးကို ကြယ္လြန္သြားရွာေသာ စာေရးသူ၏ သမီးငယ္ ေလးေယာက္၏ ပညာသင္ၾကားေရး ရံပုံေငြအတြက္ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ အနိမ့္ဆုံးအေနႏွင့္ ပညာဒါနအျဖစ္ ဝယ္ယူဖတ္႐ႈသင့္ေသာ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ျဖစ္သည္။ စာအုပ္ဆိုင္တိုင္းတြင္ ေမးဝယ္ႏိုင္သည္။
ဆက္ဆံေရးအႏုပညာ
(ဘဝေအာင္ျမင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူအမ်ား ေမ့ထားၾကေသာ မဟာဗ်ဴဟာ)
ေနဝင္းေမာင္
0 comments:
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !